Σελίδες


Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Αστραψεν η Ανατολή...



Ἄστραψεν ἡ ἀνατολή. Παλαιότατη παραλογὴ σὲ πρῶτο ἦχο. Ὅταν ἑρμηνευόταν ἐνίοτε παρεμβάλλονταν διάφορα ἐρωτικὰ δίστιχα ἀναλόγως τὴν περίσταση (γάμος κλπ.)


Κυρ. Γκουβέντας βιολί, Πέτρος Ταμπούρης κανονάκι, σαντούρι, Κάρολος Κουκλάκης λαοῦτο, Χρῆστος Τσιαμούλης οὔτι, Χἀρης Λαμπράκης φλογέρα.
Τραγουδᾶ ἡ Κατερίνα Παπαδοπούλου

«Ἄστραψεν ἡ Ἀνατολή, κούνα παραμάνα τὸ παιδί
καὶ βρόντησεν ἡ Δύση,
κούνα τὸ παιδί μὴν τύχει καὶ ξυπνήσει.
Πᾶν'τὰ πουλάκια γιὰ βοσκή, κούνα παραμάνα τὸ παιδί,
κι ὁ π' ἀγαπῶ στὴ βρύση,
κούνα τὸ παιδί μὴν τύχει καὶ ξυπνήσει.
Πῆρε κι ὁ νιὸς τὸ μαῦρο του, κούνα παραμάνα τὸ παιδί,
καὶ πάει νὰ τὸν ποτίσει,
κούνα τὸ παιδί μὴν τύχει καὶ ξυπνήσει.
Βρίσκει τὴν κόρη κι ἔπλενε, κούνα παραμάνα τὸ παιδί,
σὲ μαρμαρένια βρύση
κούνα τὸ παιδί μὴν τύχει καὶ ξυπνήσει.
Κόρη μ' ἀνάσυρε νερό, κούνα παραμάνα τὸ παιδί,
νὰ πιοῦν τὰ διψασμένα
κούνα τὸ παιδί μὴν τύχει καὶ ξυπνήσει.
Σαράντα τάσια ἀνάσυρε, κούνα παραμάνα τὸ παιδί,
καὶ πότισε καὶ μένα,
κούνα τὸ παιδί μὴν τύχει καὶ ξυπνήσει».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου