Σελίδες


Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Φώτης Κόντογλου - Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ





Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ᾿ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο. Μὰ ἴσια-ἴσια, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα πράγμα ὁλότελα ἀπίστευτο, γιὰ τοῦτο χρειάζεται ὁλόκληρη ἡ πίστη μας γιὰ νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι λέμε συχνὰ πὼς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε μονάχα γιὰ ὅσα εἶναι πιστευτὰ ἀπ᾿ τὸ μυαλό μας. Ἀλλὰ τότε, δὲν χρειάζεται ἡ πίστη, ἀφοῦ φτάνει ἡ λογική. Ἡ πίστη χρειάζεται γιὰ τὰ ἀπίστευτα.
Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἄπιστοι. Οἱ ἴδιοι οἱ μαθητάδες τοῦ Χριστοῦ δὲν δίνανε πίστη στὰ λόγια τοῦ δασκάλου τους ὅποτε τοὺς ἔλεγε πὼς θ᾿ ἀναστηθῆ, μ᾿ ὅλο τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση ποὺ εἶχαν σ᾿ Αὐτὸν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὰ λόγια του. Καὶ σὰν πήγανε οἱ Μυροφόρες τὴν αὐγὴ στὸ μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, κ᾿ εἴδανε τοὺς δυὸ ἀγγέλους ποὺ τὶς μιλήσανε, λέγοντας σ᾿ αὐτὲς πὼς ἀναστήθηκε, τρέξανε νὰ ποῦμε τὴ χαροποιὰ τὴν εἴδηση στοὺς μαθητές, ἐκεῖνοι δὲν πιστέψανε τὰ λόγια τους, ἔχοντας τὴν ἰδέα πὼς ἤτανε φαντασίες: «Καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος (τρέλα) τὰ ῥήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς»...
 Βλέπεις καταπάνω σὲ πόση ἀπιστία ἀγωνίσθηκε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός; Καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς μαθητάδες του. Εἶδες μὲ πόση μακροθυμία τὰ ὑπόμεινε ὅλα; ...Καὶ μ᾿ ὅλα αὐτὰ, ἴσαμε σήμερα οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς εἴμαστε χωρισμένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ μ᾿ ἕνα τοῖχο παγωμένον, τὸν τοῖχο τῆς ἀπιστίας. Ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν ἀγκάλη του καὶ μᾶς καλεῖ κ᾿ ἐμεῖς τὸν ἀρνιόμαστε. Μᾶς δείχνει τὰ τρυπημένα χέρια του καὶ τὰ πόδια του, κ᾿ ἐμεῖς λέμε πὼς δὲν τὰ βλέπουμε. Ἐμεῖς ψάχνουμε νὰ βροῦμε στηρίγματα στὴν ἀπιστία μας γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε τὸν ἐγωϊσμό μας, ποὺ τὸν λέμε Φιλοσοφία καὶ Ἐπιστήμη. Ἡ λέξη Ἀνάσταση δὲν χωρᾶ μέσα στὰ βιβλία τῆς γνώσης μας... Γιατὶ «ἡ γνώση τούτου τοῦ κόσμου, δὲ μπορεῖ νὰ γνωρίσει ἄλλο τίποτα, παρεκτὸς ἀπὸ ἕνα πλῆθος λογισμούς, ὄχι ὅμως ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζεται μὲ τὴν ἁπλότητα τῆς διάνοιας».Ναί, ἐκείνους ποὺ ἔχουνε αὐτὴ τὴν εὐλογημένη ἁπλότητα τῆς διάνοιας, τοὺς μακάρισε ὁ Κύριος, λέγοντας: «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται». Καὶ στὸν Θωμᾶ, ποὺ γύρευε νὰ τὸν ψηλαφήσῃ γιὰ νὰ πιστέψῃ, εἶπε: «Γιατὶ μὲ εἶδες Θωμᾶ, γιὰ τοῦτο πίστεψες; Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἴδανε καὶ πιστέψανε».
Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύριο νὰ μᾶς δώσει αὐτὴ τὴν πλούσια φτώχεια, καὶ τὴν καθαρὴ καρδιά, ὥστε νὰ τὸν δοῦμε ν᾿ ἀναστήνεται γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε κ᾿ ἐμεῖς μαζί του.
Αὐτὴ ἡ ἀνηξεριὰ (ἡ ἄγνοια) εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴ γνώση: «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἄγνοια ἡ ὑπερτέρα τῆς γνώσεως». Καλότυχοι καὶ τρισκαλότυχοι ἐκεῖνοι ποὺ τὴν ἔχουνε.

Χριστὸς ἀνέστη!

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Πούλλες - αυκοτές και άλλα πασχαλινά ψωμιά της Κύπρου

Σταυροκούλουρο αυκοτή
Κουλούρι του Χριστού από την Μηλιά Αμμωχώστου
Κουλούρι πλεξούδα αυκωτή
Το αγκέθενον στεφάνι του Χριστού
Πούλλες με πέντε αυκά
Σταυροκούλουρο της Λαμπρής
Αθθρωπούιν τζιαι ζυμπιλούιν αυκοτές
Τα χέρια του Νυμφίου
Πούλλα  της Λαμπρής από την Ακανθού
Κατσινιόρος
Πούλλες της Λαμπρής 
Από το βιβλίο «Το Πλουμιστό Ψωμί της Κύπρου» της Δωρίτας Βοσκαρίδου

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Το τραούδιν του Λαζάρου - Κύπρος


Από τον δίσκο Των Γεννών τζαι της Λαμπρής του Μιχάλη Ττέρλικκα

Κάλαντα και έθιμα του Σαββάτου του Λαζάρου στη Θράκη


Κάλαντα του Λαζάρου από τη Νέα Βύσσα Ορεστιάδας


Λαζαρίνες - Παιχνίδια,χοροί και τραγούδια των Λαζαρινων,απο τον Πολιτιστικο Συλλογο Αιανής


Λαζαρίνες - Λευκοπηγή Κοζάνης και Σαρακήνα Γρεβενών

Περιγραφή του εθίμου των Λαζαρίνων από τα χωριά Λευκοπηγή Κοζάνης και Σαρακήνα Γρεβενών, που γίνεται το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαϊων.

Μέρος των στίχων του τελευταίου τραγουδιού που ακούγεται.
Η Δόμνα Σαμίου το κατέγραψε στην Αγία Παρασκευή Κοζάνης, το 1996.


Γιοφύρι πα στη θάλασσα και σκάλα μες στα βάθη
ανέβαιναν, κατέβαιναν, το Xάρο χαιρετούσαν.
- Δείξε με Xάρε μ' δείξε με, πως θέλω να πεθάνω.
- Tην Kυριακίτσα πό 'ρχεται, την άλλη παραπάνω,
αν έχεις άσπρα, φάγε τα, φλουριά χαρτζένεψέ τα
κι αν έχεις κι άλογον καλό, περπάτια πανηγύρια.


Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Oι Λαζαρίνες της Αιανής


Οι ριγωτές ζερβέττες ή μαντηλιές της Πάφου

Οι ζερβέττες ή μαντηλιές, οι κοινώς γνωστές πετσέτες ήταν υφαντά τα οποία σε πιο παλιά χρόνια ύφαιναν σχεδόν όλες οι γυναίκες της Κύπρου. Εκτός από το σερβίρισμα στο τραπέζι, οι μαντηλιές χρησίμευαν επίσης για να τυλίγουν τα κεριά οι γιορτάριδες που θα προσέφεραν στους πιστούς στην εκκλησία, στους γάμους, και για άλλες κοινωνικές συνευρέσεις.
Στην Πάφο τα υφαντά γίνονταν κυρίως από ντόπιο βαμβάκι ή μαλλί αλλά και από μετάξι. Το κέντρο της υφαντικής τέχνης στην Πάφο ήταν το χωριό Φύτη. Τα φυθκιώτικα υφαντά χαρακτηρίζονται από πολύχρωμες γεωμετρικές ανάγλυφες διακοσμήσεις και το πιο κοινό είδος με φυθκιώτικες διακοσμήσεις ήταν οι μαντηλιές. Οι φυθκιώτικες μαντηλιές είναι οι πιο γνωστές, όμως, σε άλλες περιοχές της Πάφου ύφαιναν λιγότερο γνωστές μαντηλιές οι οποίες στα δύο άκρα είχαν κυριώς ριγωτές διακοσμήσεις σε διάφορα χρώματα.