Άη Βασίλη, Βασιλιά...

Άη Βασίλη, Βασιλιά
τζιαι πρωτολουτουρκίτη
επήες πέρα των περών
τζ' ηύρες την τύχην, των τυχών
ήυρε τζι' εμέν την τύχην μου
τζιαι πέτης πως την σσαιρετώ
τζιαι νάρτει πόψε να την δω...

Α! δε χωράει δεύτερος λόγος:

 Θάρθει τη νύχτα-  τα μεσάνυχτα, ή προς τα ξημερώματα επί τέλους- ο φίλος των παιδιών, των ορφανών και των δυστυχισμένων. Θα βλογήσει τα χωράφια, τ' αμπέλια, τα πουγγιά, όλα τα σπίτια.

Και στα κλειστά του χείλη θα χαραχτεί ένα άγιο χαμόγελο, που θ΄απλωθεί σ' όλο τον κόσμο σαν ανεξίτηλη σφραγίδα της Πρωτοχρονιάς.