Αυτός ο τόπος ο μικρός, ο μέγας ...

Αυτός ο τόπος ..., ο μικρός ,ο μέγας...κρύβει άπειρους θησαυρούς!!! 
Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να τους βρεις!
Κάθε σου βλέμμα ,σε ταξιδεύει σε καιρούς αλλοτινούς... κάθε ματιά κι ένας μικρός θησαυρός...!

Περπάτησα σε γραφικά στενά και συνάντησα βυζαντινά οικόσημα ,  σπίτια με σταυροθόλια, υπόσκαφα σπιτάκια σκαμμένα μέσα την τέφρα που κάθε γωνιά τους είναι κι ένα μικρό έργο τέχνης ,κεντήματα με μοτίβα που σε γυρίζουν αιώνες πίσω, γεύσεις που μένουν και μια ντοπιολαλιά γεμάτη μουσική...! Θαρρείς πως κάποια λόγια γίνονται γλυκειά μελωδία και ντύνουν συντροφικά την καλαισθησία των γραφικών στενών...!

Μικρά καθημερινά αντικείμενα , που καθένα απ΄αυτα κρύβει μια ολόκληρη ιστορία, μοιάζουν με πινελιές σε πίνακες. Τα μάτια μου συναντούν το πάντρεμα της λαξευτής πέτρας με το κοφτό κέντημα σ΄ένα μικρό παραθυράκι , τα ζωγραφιστά παραθυρόφυλλα ,τα σκαλιστά έπιπλα με τις δαντέλες  και σκέφτομαι πως η ζωή κάποιων απλών ανθρώπων συμπορεύεται με την τέχνη και την δημιουργία και παίρνει άλλο νόημα...
Και ποιος δεν έχει τέτοιες μνήμες...! Όλο και κάποια γιαγιά θα μας κράτησε συντροφιά με τις διηγήσεις της, δημιουργώντας το δικό της έργο τέχνης!

Αναρωτιέμαι τι συνέβει ξαφνικά και χάθηκαν όλα αυτά απ΄τη ζωή μας...
Άθελα μου κάνω τη σύγκριση. Φέρνω στο νου μου τα σύγχρονα σπίτια και συναντώ όγκους ,τσιμέντο ,γκρίζο, κάγκελα που θυμίζουν φυλακές, τραπέζια χωρίς κεντήματα, έπιπλα που μοιάζουν με ξύλινα κουτιά χωρίς ίχνος ανθρώπινης δημιουργίας , πίνακες ζωγραφικής που αναζητάς το θέμα τους... και μέσα σ΄όλα αυτά άνθρωποι που λειτουργούν σαν καλοφτιαγμένες "ευρωπαικές" μηχανές.

Πόσα έβλεπε αλήθεια εκείνος ο βλογημένος ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου...!

Σας στέλνω την καλημέρα μου μαζί με τούτες τις λίγες σκέψεις και σας αφήνω να προσθέσετε εσείς τα συμπεράσματα , βάζοντας πολλές πινελιές στην δική σας καθημερινότητα!
Να έχετε μία πραγματικά όμορφη μέρα!