Η παραδοσιακή κυπριακή γυναικεία ενδυμασία με τη σαγιά είναι μια από τις χαρακτηριστικότερες φορεσιές της Κυπριακής υπαίθρου και την συναντούσε κανείς μόνο στις δύο ακριτικές και απομονωμένες περιοχές του νησιού, την Πάφο στα δυτικά, και την Καρπασία στα ανατολικά. Η ενδυμασία αυτή διατηρήθηκε και στις δύο περιοχές μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Η καρπασίτικη σαγιά είχε ένα ίσιο κόψιμο με μεγάλα πλαϊνά ανοίγματα για άνετο περπάτημα, ενώ η σαγιά της Πάφου είχε μικρότερα πλαϊνά ανοίγματα και κερδίζει φάρδος με πρόσθετα κομμάτια υφάσματος. Κάτω από τη σαγιά φορούσαν ένα μακρή πουκάμισο και μακρυά βρακιά, ενώ στη μέση φορούσαν ζώνη με πόρπη. Πολλές φορές την ενδυμασία με τη σαγιά συμπλήρωνε η παραδοσιακή κυπριακή σάρκα.
Η ύπαρξη της σάρκας στη φορεσιά της σαγιάς, την πιο αρχέγονη γυναικεία φορεσιά της Κύπρου, θα πρέπει να προβληματίσει αυτούς που υποστηρίζουν ότι εισήχθη από την Αθήνα κατά την εποχή της βασιλίσσης Αμαλίας. Αυτό που μάλλον συνέβη είναι ότι στις πόλεις, σε κάποιο χρονικό διάστημα, μεταλλάχτηκε και αστικοποιήθηκε. Η αστική σάρκα θα πρέπει να πήρε τη τελική της μορφή από επιδράσεις μόδας που ήρθαν από το εξωτερικό, ενώ στις απομονωμένες περιοχές της Πάφου και της Καρπασίας θα παρέμεινε στην αρχική της μορφή.
Οι φορεσιές με τη σαγιά απηχούν έναν παλαιότερο ενδυματολογικό τύπο που επικρατούσε στα αστικά κέντρα κατά τον 18ο και τις πρώτες δεκαετίες του 19ού αιώνα. Ο τύπος της φορεσιάς με τη σαγιά, όπως τον συναντούμε στα τέλη του 19ού αιώνα, είναι πλέον ένα ένδυμα αφομοιωμένο και ενταγμένο στην κυπριακή παράδοση, με καθαρά τοπικό χαρακτήρα και με διακόσμηση που φέρει τη σφραγίδα της κυπριακής υφαντικής και κεντητικής.
Η έντονη φαντασία της χωρικής με τις σαγιές προβάλλει με διακριτικότητα μέσα από τον αριστοτεχνικό σχεδιασμό της φορεσιάς της, όπου λεπτομέρεια και σύνολο χωρίζονται και ενώνονται αβίαστα αποπνέοντας ένα αίσθημα κλασικής καθαρότητας και ισορροπίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου