Η Νυφική Φορεσιά της Σαλαμίνας

Αποτελείται από τη σκέπη (μια αραχνοΰφαντη μεταξωτή ταινία μήκους 2-3 μέτρων και πλάτος 65 εκατοστά που στα άκρα της της έφερε κοπανελάτα κεντήματα και κρόσσια από χρυσόνημα).

Η σκέπη ήταν ο νυφικός πέπλος.

Επίσης το κόκκινο φεσάκι που είχε ραμμένο το τάσι. Το τάσι ήταν ένα κοίλο αργυρό ή επίχρυσο δισκίο διαμέτρου 6-7 εκατ. με κόκκινο ημιπολύτιμο λίθο και ολόγυρα ασημένια νομίσματα. Το φεσάκι στηριζόταν στο κεφάλι με το "καπουτσάλι". Το "καπουτσάλι" ήταν μια κόκκινη βελούδινη ταινία διακοσμημένη με λουλούδια που έκλεινε στο σαγόνι με πόρπη (κόπιτσα) και την κορώνα, ένα στριμμένο μαύρο σταμπωτό μαντήλι το "μπάλεσι". Η σκέπη έμπαινε πάνω από αυτά για κάλυμμα.

Οι πλεξίδες ή τα "πεσκούλια" στόλιζαν την κόμη της Νύμφης.

Το λευκό μεταξοβαμβακερό πουκάμισο με ποδόγυρο από λευκή κοπανελάτη δαντέλα.

Το επιστήθιο-στηθόδεσμο. Τετράγωνο λευκό μεταξωτό πανί με κέντημα 50x50 εκ. που τα δύο πάνω άκρα του δένονταν με ρέλια πίσω στο σβέρκο και τα άλλα δύο στη ράχη.

Το φουστάνι, που αποτελείτο από κορμί (τόρσο) μάλλινης βαθυκύανης τσόχας και στα νεότερα χρόνια από σιφόν ή βαμβακερό βελούδο με στόλισμα από χρυσά σειρήτια και γαϊτάνια και το κυρίως φουστάνι που αποτελείτο από ένα τόπι -35 μέτρων- αμερικάνικο πανί βαμμένο βαθυπράσινο ή βαθυκύανο με 13 "πάστες" οριζόντιες πτυχές και 77 "φλεγιάμες" κάθετες πτυχές, σ 'όλη την περιφέρεια του, που τελείωνε στο τσίτινο κόκκινο ποδόγυρο. Το φουστάνι έκλεινε στο στέρνο με δύο επίχρυσες πόρπες ή γάντζους.

Το καλό τζάκο ή ζιπούνι φοριόταν κάτω από το κορμί του φουστανιού και κάλυπτε το κορμί μέχρι τη μέση και άφηνε ακάλυπτο το στήθος.

Παλαιότερα αυτό ήταν από μάλλινη βαθυπράσινη, βαθυκύανη ή βαθυκόκκινη τσόχα και νεώτερα από σιφόν για τις πλούσιες και βαμβακερό βελούδο για τις πτυχές νύμφες, βαθυκόκκινου χρώματος.

Σ' όλες τις περιόδους οι "λελέδες" των μανικιών του ζιπουνιού έφεραν πλουσιότατες κεντιστές διακοσμήσεις από χρυσόνημα με μοτίβα ροδάκων, ελίκων γάντζων, κληματίδων, τριβόλων, και φυτόσχημων παράδων.
Η χρυσοκέντητη ποδιά από βαθυκόκκινη σιφόν ή βαμβακερό βελούδο.

Το "γιορντάνι" ήταν πλέγμα κοραλλένιων φιλντισένιων, μαύρων και ασημένιων χανδρών με δύο σειρές 25 φλωριών, που στόλιζε το στήθος. Τα "άλυσα" συνήθως τρία κομμάτια αλυσίδας -κλωνιά- με τοποθετημένα πάνω τους φλωριά διαφόρων τύπων και βυζαντινά νομίσματα και τέλος ο σταυρός στο τελευταίο κλωνί, στόλιζαν την κοιλιά.

Τέλος στα πόδια η νύμφη φορούσε λευκές βαμβακερές κάλτσες και χρυσοκέντητα κόκκινα βελούδινα καλίκια (είδος παντόφλας με χαμηλά τακούνια). Την παραπάνω ενδυμασία φορούσε η Σαλαμίνια νύμφη σε όλες τις κοινωνικές συγκεντρώσεις για έναν χρόνο ή μέχρι τον πρώτο τοκετό. Μετά αντικαθιστούσε τη μεν σκέπη της με την καλή μπόλια. Η "μπόλια" από την "σκέπη" διέφερε στο εξής: Η μπόλια εκτός από τα κοπανελάτα κεντήματα και κρόσσια από χρυσόνημα έφερε στην ύφανση της και χρυσές πλάκες. Και το καλό τζάκο ή ζιπούνι αντικαθιστούσε με το δεύτερο τζάκο από βαθυκύανο βελούδο ή σιφόν με μικρότερους λελέδες

πηγή