Ένα από τα πιο παλιά έθιμα που αναβιώνουν στην Αιανή αλλά και στα γύρω χωριά με διάφορες παραλλαγές είναι οι Λαζαρίνες όπου παίρνουν μέρος μόνο γυναίκες.
Ο Λάζαρος, ο φίλος του Χριστού, είναι ίσως η πιο συμπαθητική μορφή στον ελληνικό λαό και τον γιορτάζει με ποικίλες εκδηλώσεις. Το έθιμο διατηρείται με όλη την τελετουργική του μεγαλοπρέπεια. Είναι καθαρά αρχαιοελληνικό κι έχει σχέση με την αναγέννηση της φύσης και την ανανέωση της ζωής. Στους χριστιανικούς χρόνους συνδέθηκε με την ανάσταση του Λαζάρου, προάγγελο της Ανάστασης του Κυρίου.
Το έθιμο ξεκινάει την Κυριακή του φτωχολάζαρου, όταν οι λαζαρίνες αποφασίζουν που θα κάνουν το κονάκι και αρχίζουν πρόβες στα λαζαριάτικα τραγούδια. Την Πέμπτη πριν του Λαζάρου πηγαίνουν τα υλικά για τα νηστίσιμα φαγητά που θα μαγειρέψει η νοικοκυρά του κονακιού.
Ανήμερα του Λαζάρου οι Λαζαρίνες ντυμένες με τις παραδοσιακές πολύχρωμες φορεσιές, γυρνάνε στα σπίτια του χωριού λέγοντας το ανάλογο τραγούδι για το κάθε σπίτι που επισκέπτονται, παινεύοντας τους νοικοκυραίους ξεκινώντας πάντα από το σπίτι του παπά
Αμέσως μετά συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού όπου τραγουδούν και χορεύουν τους ιδιόμορφους τοπικούς χορούς. Το έθιμο τελειώνει την Κυριακή των Βαϊων
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου