Αή μου Γιώργη, αφέντη μου, ασήμοκαβάλαρη
Αρματωμένε με σπαθί και μ' αργυρο κοντάρι
Στη δόξα και στη δύναμη θε να σ' ανεθυ(β)άλω
Για το θεριό που σκότωσες το δράκο το με(γ)άλο
Απου 'τον εις το τόπο μας σ' ένα βαθύ λι(β)ά(δ)ι
Κι άνθρωπο το ταΐζασι κάθε πρωί και βρά(δ)υ
Και μια βραδιά δε του 'δωσαν άνθρωπο να δειπνήσει
Σταλιά νερό δεν ήφηκε τη χώρα να ποτίσει.
Στ' αμπουλλεττί το ρίξασι κι ότινος είθε πέσει
Θα βιε* το παιάκι του, του λιονταριού πεσκέσι. *έδινε
Κι εξέπεσε τ' αμπουλλεττί εις τη βασιλοπούλλα
Απού την είχε η μάνα της μόνη και ρηγοπούλα
Σαν τ' ακουσεν ο βασιλιάς τρομάρα τον επιάννει
Που χάνει το παι(δ)άκι του μα τί μπορεί κάνει.
Προς το λαόν εγύρισε κι αυτό το λόγο είπε:
-Όλο το βιός μου πάρετε και το παί(δ)ι μου αφήτε .
Αμμ' ο λαός εφώναξε να ζήσει η βασιλεία
Ο νόμος θα εκτελεστεί χωρίς αμφιβολία.
Πάρετε το παι(δ)άκι μου και ντύσετε το νύφη
Και πάρτε το του λιονταριού πεσκέσι να δειπνήσει.
Από το cd του Μιχάλη Μιχαηλίδη, "Στους Ρυθμούς της Παράδοσης vol.1"
Λύρα-Τραγούδι: Μιχάλης Μιχαηλίδης (Μιχαλής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου