Με ρίζες που χάνονται στα βάθη των αιώνων, τα τροχάδια , τα χειροποίητα παπούτσια των Σκυριανών πήραν το όνομα τους από το ρήμα «τρέχω». Κατεξοχήν αντρικά παπούτσια που τα φορούσαν για να κάνουν τις δουλειές. Τα τροχάδια δεν εμπορεύτηκαν. Τα έφτιαχνε ο πατέρας για τον ίδιο και τους γιούς του. Άνετα, ανθεκτικά και χωρίς να γλιστάνε τα τροχάδια αποτελούν ακόμα και σήμερα τα επίσημα παπούτσια των Σκυριανών.
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ
Σαν παντόφλες πολύπλοκες με λουράκι στη φτέρνα. Και για να ξεκινήσουμε, αυτό το λουράκι λέγεται φτερνίτης ή χαλινές. Συγκρατεί το πόδι μέσα στο τροχάδι, ρυθμίζεται την πρώτη φορά όταν προβαριστεί πάνω στο πόδι, δεν ξεκουμπώνει αλλά ανασηκώνεται φορετό στη φτέρνα. Το πόδι χώνεται στο ψίδι από το αρχαίο αψίς δηλαδή αψίδα καμάρα. Πρόκειται για ένα μαλακό δέρμα τυλιγμένο κυλινδρικά που υποδέχεται προφυλάσσοντας το πόδι, το κουτουπιέ στη τσαγκαρική. Το ψίδι συγκρατείται στον πάτο, δηλαδή στη σόλα με τη λουρίδα. Η λουρίδα έχει φάρδος ένα εκατοστό και περνιέται πάνω από το ψίδι αρκετές φορές δεξιά αριστερά, σε διάφορα σημεία εξασφαλίζοντας έτσι ομοιόμορφη πίεση και συγκράτηση του ποδιού στο τροχάδι. Την τελική σχέση μεταξύ λωρίδας και πάτου την έχουν τα ανάστολα. Μικρά κομμάτια δέρματος περασμένα σε κατάλληλα σημεία πέντε στην εξωτερική και έξι στην εσωτερική μεριά του πάτου με τρύπες στις άκρες τους απ' όπου περνάν η λουρίδα και ξεκινά ο φτερνίτης. Είναι τ' ανταλλακτικά που λέγαμε, διότι είναι τα πρώτα που φθείρονται και με μικρό κόστος αντικαθιστούνται έναντι άλλων όπως π.χ. της λουρίδας που συνήθως έχει μήκος πάνω από ενάμισι μέτρο.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου