Σαράντα παλικάρια
από τη Λει-. από τη Λειβαδιά.
Πάνε για να πατήσουνε
την Τροπο-, μωρ' την Τροπολιτσά
Στο δρόμο που πηγαίνανε γέροντα,
μωρ' γέροντ' απαντούν.
Ώρα καλή σου γέρο
καλώς τα τα, καλώς τα τα παιδιά.
Πού πάτε παλικάρια
πού πάτε βρε, πού πάτε βρε παιδιά.
Πάμε για να πατήσουμε
την Τροπο-, μωρ' την Τροπολιτσά
Παλιότερα, ο μακαρίτης τώρα Τάσος Τσακόπουλος, δημοδιδάσκαλος από τη Νεστάνη, είχε πετύχει παραλλαγή που παρουσίαζε τα Σαράντα Παλληκάρια να έρχονται από την Αρκαδιά (Κυπαρισσία), για να πατήσουν την Τριπολιτσά, φέρνοντας μάλιστα και τον γνωστό Αρκάδα από το Τουρκολέκα, τον Νικηταρά.
Μεταξύ των υποστηρικτών της σχέσεως του τραγουδιού με την Τριπολιτσά, ήταν και ο περίφημος πρωτοψάλτης του Ναού του Αγίου Βασιλείου της Τριπόλεως, μακαρίτης κι' αυτός Γιάννης Παναγιωτόπουλος ή Κούρος. Σε συνέντευξή του παρεδέχθη με πικρία, ότι ο θησαυρός αυτός της Εθνικής μας Μουσικής και Λαικής ποιήσεως, έχει υποστεί τρομερή παραποίηση γεγονότων και νοημάτων, ώστε να δημιουργείται σήμερα επιβλαβής σύγχυση. Παρουσιάζουμε παρακάτω τις κυριώτερες παραλλαγές του τραγουδιού αυτού.
Η Τριπολίτικη παραλλαγή
Ο Γιάννης Κούρος δημοσίευσε την εξής Τριπολίτικη παραλλαγή κατά την άποψη του.
Σαράντα παλληκάρια από την Λειβαδιά
Καλά κι' αρματωμένα πάνε για τον Μοριά .
Στον δρόμο που πηγαίνουν και στη δημοσιά
απάντησαν ένα γέρο, γεροντόκλεφτα .
Πού πάτε παλληκάρια, λεβέντικα παιδιά ;
Πάμε να πολεμήσουμε στην Τριπολιτσά .
Αχ, δεν μπορώ παιδιά μου, να 'ρχόμουνα κι΄εγώ
Σας δίνω τον υγιό μου τον μικρότερο.
Τρέχουνε σαν ελάφια κάμπους και βουνά
Και μπήκαν με τους πρώτους στην Τριπολιτσά .
Σημειώνουμε πως η παραλλαγή αυτή δεν έχει δημοσιευθεί πουθενά αλλού, προπαντός με τους στίχους που αναφέρουν ιδιαίτερα την Τριπολιτσά.
Η Αγιοπετρίτικη παραλλαγή
Η παραλλαγή αυτή, από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας, δεν αναφέρεται στη Τριπολιτσά και λέει τα ακόλουθα:
Από την Κουδουνίτσα ως τη Λειβαδιά
σαράντα παλληκάρια πάνε για κλεψιά .
Στο δρόμο που πηγαίναν , κεί στη Λειβαδιά
πανταίνουν ένα γέρο , γεροντόκλεφτα .
Χάιντε να πάμε γέρο , γέρο για κλεψιά
δεν ημπορώ παιδιά μου , γιατ' εγέρασα
Μον' πάρτε τον υγιό μου τον τρανύτερο
που ξέρει μονοπάτια και στενώματα.
Ο πατέρας της Ελληνικής Λαογραφίας, ο Νίκος Πολίτης, στο βιβλίο του "Εκλογαί από τα τραγούδια του Ελληνικού λαού" γράφει πως αναφέρονται στις παραλλαγές διάφορα χωριά ή μέρη (όπως Χίλια Χωριά ή Σαμπάνικα ή Καλό Χωριό), δεν αναφέρει όμως ότι γνώριζε παραλλαγή που να είναι σχετική με την Τριπολιτσά.
Η Δοριζαίικη παραλλαγή
Στην ανέκδοτη παραλλαγή από τη Δόριζα Μαντινείας, που είναι πιο πλήρης, παρατηρούμε πως και αυτή αγνοεί την Τριπολιτσά.
Σαράντα παλληκάρια από τη Λεβαδιά
Βγήκαν αρματωμένα , πάνε για κλεψιά .
Πάνε για να πατήσουν το Καλό Χωριό
Κάνα δεν έχουν πρώτο και τρανύτερο .
Γυρεύουν ένα γέρο για την ορμηνειά
Επήγαν και τον βρήκαν σε βαθειά σπηλιά
Οπέλιωνε τα' ασήμι κι' έφτιανε κουμπιά .
Γειά σου χαρά σου γέρο, καλώς τα παιδιά
Καλώς τα παλληκάρια, τα κλεφτόπουλα.
Σήκου να βγούμε γέρο, κλέφτες στα βουνά
Δεν ημπορώ παιδιά μου, γιατ' εγέρασα.
Περάστε από τη στάνη και τα πρόβατα
Και πάρτε τον υγιό μου τον μικρότερο.
Πώχει λαγού ποδάρι, δράκου δύναμη
Ξέρει τα μονοπάτια και τα σούρματα
Ξέρει και τα λημέρια που λημέριαζα
Ξέρει τις κρύες βρύσες πώπινα νερό
Ξέρει τα μοναστληρια πώπαιρνα ψωμί
Και ξέρει και τις τρύπες που κρυβόμουνα .
Αυτού μπροστά που πάτε στο Καλό Χωριό
Έχει όμορφα κορίτσια και γλυκά κρασιά
Τήρα μη σας μεθύσουν και σας πιάσουνε
Και στον κατή σας πάνε , σας κρεμάσουνε.
Του γέρου την ορμήνεια την ξεχάσανε
Επήγαν και μεθύσαν και τους πιάσανε .
Σαν τα' άκουσε κι ο γέρος χαμογέλασε
Κουμπούρια ξεκρεμάει κι' αρματώνεται.
Στο δρόμο που πηγαίνει βρίσκει τον πασά:
Ώρα καλή πασά μου και Τουρκοκριτή
Να βγάλει τα παιδιά μου απ' τη φυλακή …
Η Κυπριακή παραλλαγή
Η παραλλαγή αυτή που μας έρχεται από την Κύπρο, δίνει άλλη διάσταση στην εξέταση του τραγουδιού Σαράντα Παλληκάρια.
Σαράντα παλληκάρια τζ' απού την Λιβαδκιάν
Καράβιν αρματώσασιν να παν εις την κλεψάν .
Στοδ δρόμομ που πααίναν, γέρον ανταμώσασιν.
Ώρα καλή σου γέρο, καλώς τα τα παιδκιά .
Που πάτε βρέ κοπέλλια, που πάτε βρέ παιδκιά;
Πάμεν για να πατήσουμεν την Τριπολιτζάν .
Μέμ πάτε βρέ κοπέλλια, μέμ πάτε βρέ παιδκιά, εις την Τριπολιτζάν.
Τζ' 'εσ'ει γλυτζ'υγ κρασάτσ'ιν, κουμανταρκάμ πολλήν
Θα πκήτε θα μεθύσετε και τζ'αι θα σας πκιάσουσιν
Στην φυλακήν σας βάλλουν τζ'αί να σας κρεμμάσουσιν .
Πάμεν τζ'αί σύ θκειέ γέρο, για να μας βοηθάς
Δεν ημπορώ βρέ κοπέλλια γιατί πκιόν εγέρασα
Περάστε που τοδ' δρόμον τζ' 'απού τομ μαχαλλάν
Τζ' αί πάρτε τον υίομ μου τζείν τον Νικηταράν
Που έσ'ει λαού ποάρκα, πέρτικας τα φτερά
Πού αχτυπά των ποδκιών του τζ'αννοίει τα φτερά
Τζ' αί βκαίννει σ'τά βουνά .
Περάσαμ' πού τοδ δρόμον τζ' απού τον μαχαλλάν
Τζ' επήραν τον υιόν μου, τζείν' τον Νικηταράν
Που έσ'ει λαού ποάρκα, πέρτiκας τα φτερά
Τζ' αχτύπαν των ποδκιών του τζ' άννοιεν τα φτερά
Τζ' έβκαιννες στα βουνά …
πηγή
Αντί Επιλόγου
Όποια παραλλαγή κι αν δούμε από τις παραπάνω, όποια ερμηνεία και αν δεχθούμε, το τραγούδι συνεχίζει να μιλά για ένα περιστατικό της ζωής των κλεφτών και αρματολών. Έστω και απλό, πάντως ανθρώπινο. Μιας ζωής σκληρής κι αγέρωχης στα κακοτράχαλα κι άπαρτα βουνά μιας στενάζουσας πατρίδας. Που κατά καιρούς έχει την ανάγκη να "ξεβγεί" στα "αστικά" τουρκοκρατούμενα κέντρα της εποχής. Για αντιστασιακή δράση και "κλεψιά", ακόμα και για κάποιες -δικαιολογημένες (γιατί όχι;)- επίγειες απολαύσεις, μετά τις τόσες στερήσεις στα βουνά, στις σπηλιές και στις κρυψώνες. Κεντρική θέση σε όλες τις παραλλαγές έχει η "ορμηνιά", η νουθεσία για τον αγώνα, η ανάγκη της. Και αυτή φάινεται να είναι το κεντρικό νόημα.
Το δημοτικό τραγούδι εκφράζει τους πόθους, τις εξάρσεις και τις ανησυχίες ενός λαού. Στο χρόνο και στον εθνικό χώρο του. Και γι' αυτό πάντα βρίσκεται σε εξέλιξη: είναι αντικείμενο αλλαγών, προσαρμογών, ακόμα και αλλοιώσεων. Οι παραπάνω παραλλαγές, εκφράζουν ακριβώς αυτή τη δύναμη, τη δυναμική του. Να διατηρείται και συγχρόνως να αλλάζει, σύμφωνα με τις ανάγκες όσων αποφασίζουν να το "δανεισθούν". Στα χείλη, στ' αυτιά, στην καρδιά και στα πόδια των απλών ανθρώπων. Που σε τελευταία ανάλυση είναι ο ίδιος ο λαός. Τα 40 παλικάρια εκφράζουν διαχρονικά τους ατίθασους, τους ασυμβίβαστους, τους εξεγερμένους, τους παράτολμους -ίσως περιθωριακούς και παράνομους- της κάθε εποχής. Που όντας άπειροι, ενθουσιώδεις και νέοι στο ξεκίνημα, υπόκεινται σε χίλιους κινδύνους. Ας τα αφήσουμε (ήσυχα) να πορεύονται στις μακρινές εκείνες άγνωστες και γνωστές, ιστορικές και μη, κοπιαστικές πορείες τους, που σε τελευταία ανάλυση συμβολίζουν την αντίσταση στην κάθε μορφής καταπίεση, σκλαβιά και αυταρχική εξουσία. Ο προορισμός είναι η δική τους -και για μας γνωστή και συνάμα άγνωστη- Ιθάκη. Και το όνομά του εκάστοτε προορισμού ή και αφετηρίας ίσως να μην έχει (και δεν έχει) την παραμικρή απολύτως σημασία...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου